
"Δείχνοντας το σκαρί του στόμα θαμπό
κάποιου μεγάλου κήτους νεκρού
σβησμένο στο νερό.
... Ακόμη τώρα κατεβαίνουν λοξά
προς τα χαλίκια του βυθού
οι άσπρες λήκυθοι."
"Νεκυιομαντεία": Η γέννηση
μιας ανθρωποκεντρικής φιλοσοφίας.
Το τεράστιο Ομηρικό θέμα,
η πολύτιμη κληρονομιά
που αναδημιουργείται προσφέροντας
ευεργετικό καταφύγιο.
Η κάθοδος στο βασίλειο των νεκρών
είναι η απόλυτη ανάγκη ενδοσκόπησης,
κάτω από το βάρος μιας ψυχικής
συντριβής που προκαλεί η απουσία ανθρώπων,
η φθορά και η πνιγηρή ευτέλεια.
Το δράμα που βιώνεται
μέσα από την ονειροπόληση
και τον ομφάλιο λώρο
της ιστορικής παρακαταθήκης
για το κέρδος της αυτοσυνείδησης
και τη νίκη της υποβάθμισης.