ΘΕΤΙΔΟΣ ΟΙΜΩΓΗ

"ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΗΛΠΙΖΑ
ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ
ΔΕΝ ΘΑ ΑΘΕΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ
...ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ"

Στην είδηση του θανάτου του Αχιλλέα
η μάνα-Νηρηίδα ξεσκίζει τα πέπλα της

ΚΑΘΕ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΤΗΣ
ΥΨΩΝΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΠΑΡΑΧΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

Το μάτι της τραγικής μάνας υποταγμένο
στο μη ανατρεπόμενο μοιραίο
Ο αφόρητος πόνος στα στήθια της επαναστατεί
θέτοντας σε αμφισβήτηση τη θεϊκή φερεγγυότητα
που μέχρι τώρα υπηρετούσε η αφέλεια
της πίστης της

“Κι εγώ που ήλπιζα πως το θεϊκό στόμα του Φοίβου
δεν θα μπορούσε να ψεύδεται...”
Μήνυμα σε όλους τους αποδέκτες
“Οι Θεοί ψεύδονται”

ΣΤΗΝ ΑΡΟΥΡΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΜΑΖΕΨΕΙ
ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΓΥΙΟΥ ΤΗΣ
ΠΟΥ ΤΟ ΤΥΛΙΓΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΣΤΡΟΦΗ
ΑΓΡΙΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Η βούλησή της ίδιος στρόβιλος,
να το ρουφήξει στα σπλάχνα της
και να το ξαναεγκυμονήσει
καθώς μεταφέρει το κορμί του
στο λευκό νησί των Θεών.