ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Στης ζωής το κουβάρι, αν παραμένεις
εθελοντής θαλασσοπλάνητος
κι αν λησμόνησες γήινα να ευθυγραμμίσεις
το σεληνιακό σου κεφάλι
συναπάντημα θα σε βρει με ανθρωπο-κάμπιες
με τα φύτρα της αβελτηρίας τους
και ύφος υπεροχής

Στη μέση έκοβε η τελευταία πανσέληνος
την αυγουστιάτικη νύχτα που
ένα τρένο σταμάτησε για πάρτη μου
σε emergency και τις πόρτες του άνοιξε
- όχι στο “Ritz” Place Vendome - σ’ ένα στάβλο

ΕΚΕΙ ΑΠΟ Τ’ ΑΣΤΡΟ ΜΟΥ
ΜΕ ΚΑΤΕΒΑΣΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ ΕΓΩ ΠΟΥ
Η ΖΕΣΤΗ ΑΝΑΣΑ ΤΩΝ ΑΛΟΓΩΝ
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ

Για τα μετα-συναπαντήματα
με τις αρίφνητες κάμπιες
που με μετα-βρήκαν
ένα ξόρκι δε πρόβλεψε η μάνα μου

Ένα ξόρκι!!!