ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ

Της φυλής μου άντρα έχε γεια!

Αρχέτυπο κι αφέτη στα ιδανικά
η αλκή και η ψυχή σου
στα μάτια μου πάντα μπροστά

Μου λείπεις απ’ του χρόνου τις γιορτές
κι αρνιέμαι τον απήλογο μαθές
του “τήδε κείμεθα...”
όρθιο, αγχέμαχο κι αλεηλάτητο
σε βλέπω από τότε μέχρι σήμερα

Προσκύνημα της μνήμης μου
τι άφησες στις χώρες;
Μελαγχολία σύγκρισης
“O tempora! O mores!”

Tης φυλής μου άντρα έχε γεια!

______

Σ’ ένα ποίημα “Στον Λεωνίδα”
αφήνω της ψυχής μου το τάμα
σε χρόνους ασήμαντους.