ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ

Η βροχή να χτυπάει τη στέγη
το μυαλό μου τους δρόμους να παίρνει
ρωτάω το θάρρος επιτέλους αν το βρήκες
να μάθω όλα εκείνα που ποτέ δεν είπες

ΣΤΑΘΗΚΑ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ
ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ
ΕΙΔΑ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ
ΕΠΕΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΑΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙ
ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ ΓΗ ΑΝ ΚΑΤΕΒΑΖΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΩΣ ΝΤΥΝΩ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ

Κάποια φύλλα πεσμένα στο χώμα
είμ’ εδώ και ρωτάω ακόμα
γιατί βαμμένη με σιωπή είν’ η ψυχή μου
και πιο γυμνή από ποτέ είν’ η ζωή μου

ΣΤΑΘΗΚΑ ΛΙΓΟ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ
ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ
ΕΠΕΣΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑ
Ή Σ’ ΑΓΑΠΑΩ Ή ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΑΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙ
ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ ΓΗ ΑΝ ΚΑΤΕΒΑΖΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΑΝ ΝΤΥΝΩ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ