ΜΟΥ ’ΠΑΝ Η ΑΓΑΠΗ…

Μια αναμμένη Ανατολή η αγκαλιά σου
που καθρεφτίζω όλου του κόσμου τη χαρά
στην κιβωτό να ’μαι μαζί σου και να βρέχει
μα… με φοβίζει η ευτυχία που αντέχει

ΜΟΥ ’ΠΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΟΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΠΡΙΝ ΓΕΡΑΣΕΙ
ΜΕ ΟΥΡΑΝΟ Ή ΜΕ ΝΕΡΟ ΘΑ ΞΕΔΙΨΑΣΕΙ
ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΑΚΟΥΣ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Σ’ ένα υπόστεγο κρυμμένη η αγωνία
πως είναι πέρασμα η Αγάπη βιαστικό
τόσα σενάρια εφιάλτη ξεδιπλώνω
κράτα με έτσι μη με ντύνεις θα κρυώνω

ΜΟΥ ’ΠΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΟΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΠΡΙΝ ΓΕΡΑΣΕΙ
ΜΕ ΟΥΡΑΝΟ Ή ΜΕ ΝΕΡΟ ΘΑ ΞΕΔΙΨΑΣΕΙ
ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙ ΑΚΟΥΣ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

ΜΟΥ ’ΠΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΟΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΠΡΙΝ ΓΕΡΑΣΕΙ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ ΠΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ
ΚΑΝΩ ΕΥΧΗ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ
ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ.