ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΙ 300 ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

"για ένα κλωνάρι ελιάς"

Ο Λεωνίδας της Σπάρτης και της φυλής μου
με βρήκε σαν παραμύθι
στα παιδικά μου ακούσματα.
Παραμύθι που μ’ αγκάλιασε σαν

ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

και με πήρε εθελοντή όμηρο από τότε μέχρι σήμερα
μέχρι τώρα, μέχρι όσο θα υπάρχω.
Κρύφτηκα σε μια χαραμάδα της χούφτας Του
φώλιασα στα ιδανικά Του.
Με το φως του ήλιου Τον βλέπω, Τον ακούω
και στης νύχτας το σκοτάδι ξεφωλιάζω
γονατίζω αθόρυβα και

Τον προσκυνάω μ’ ένα δάκρυ περηφάνιας
που με συντροφεύει σε κάθε ώρα σε κάθε στιγμή
που μου λείπει.