ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ

Τόσους καιρούς που προσπαθώ να σε ξεχάσω
ξαναγυρίζω στης ψυχής μου την πατρίδα
φιλάω τον τόπο που περνούσες βήμα-βήμα
μα της μορφής σου δεν αγγίζω πια το σχήμα

Το ίδιο σώμα να ζητάω το ίδιο στόμα
να κοιμηθώ στην ίδια Αγάπη επιμένω
περαστικός από το χτες και το παρόν μου
νιώθω να καίγονται οι λέξεις στο μυαλό μου

ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ
Τ’ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
ΤΗΣ ΑΝΑΣΑΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΗΧΟ

ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΔΥΟ ΣΚΙΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙΑ
ΜΕ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΠΥΡΩΜΕΝΑ
ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝΕ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
ΣΤΗΣ ΑΝΑΣΑΣ ΣΟΥ ΤΟΝ ΗΧΟ

Ξαναγυρίζω στης ψυχής μου την πατρίδα
και μια ερώτηση με πήρε και με λειώνει
γιατί φυσάει τέτοιος Νοτιάς, Έρωτας Λίβας
γιατί σταγόνες μοναξιάς να ξημερώνει