ΑΠΟΥΣΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Χάος οι διαφορές μας
αλλά σ’ αγαπάω τόσο
«ως τον ουρανό»
– που λένε τα μικρά παιδιά κι εγώ –
και πιο πέρα η Αγάπη φτάνει

Μέχρι που άφησα – όπως θυμάσαι –
στη διακριτική σου εξουσία
και το φανερό
και το κρυφό σου το σεργιάνι
κι όπως κάθε εξουσία
δεν γνωρίζει «μηδέν άγαν»
δεν αφήνει ευκαιρία
που να μην το παρακάνει
Τόοοοοσα χρόνια
εξασκείται αυτοβούλως η Αγάπη
όποιος ψάχνει χάνει

Αλλά κοίτα
μη σε ξεγελάσει η πλάνη
πως είμαι η κοινωνική καρφίτσα
που στο πέτο σου καλά είναι καρφωμένη
και μέχρι το πουκάμισο
και μέχρι το δέρμα πιάνει

Όποια ώρα θελήσω, να ξέρεις,
ανοίγω την πόρτα και φεύγω
…Γιάννη