«ΞΩΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΝΑ΄ΧΩ ΜΟΝΤΕΛΑ
ΑΠ΄ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ ΜΗ ΚΑΙ ΣΚΟΥΡΙΑΣΩ»….
Απ’ το φόβο μου μη και σκουριάσω»….
Η Νίκη Παπαθεοχάρη με τις «Ψηφίδες» αγκαλιάζει την αέρινη έκφρασή της, παίζει μοναδικά με τη δύναμη των λέξεων που ‘ηχούν’ την απίστευτη ενέργεια και το πάθος της για τη ζωή και τον έρωτα.
Με τις ‘ψηφίδες’ της επικοινωνεί μοναδικά και το μωσαϊκό της ποίησής της ‘αγγίζει’ αρτηρίες αυτογνωσίας… Τα μοντέλα της ξωτικά, παραμυθένια σαν την ίδια.
Συγκρούεται με ό,τι άσχημο… Απεχθάνεται τη βόλεψη και σμιλεύει το ‘κάλλος’ της διάφανης αλήθειας. Ταξιδεύει την ανάγκη της για ελευθερία και τη συναρμόζει με την πειθαρχεία και το απύθμενο πάθος της για την άσκηση της ελεύθερης βούλησης.