AVEC CRAINTE ET FOI
Σε όποια σελίδα της ζωής αν ψάξεις τον Θεό να δεις
σκιάχτρα και άβυσσο θα βρεις
ράσα με μαύρα τέρατα πήραν μορφή ανθρώπου
κι ένα βιβλίο απόγνωσης η μοίρα αυτού του τόπου.
Η ελπίδα γέμισε πληγές χορτάτοι και υποκριτές
θρησκείες διαχειρίζονται πανάγιοι βαφτίζονται
σε λάσπη καθρεφτίζονται.
Για θρόνους και για ενθρόνιση μιλάνε οι ανθρωπίδες
υπνωτικό σου δίνουνε με θεϊκές φροντίδες
αφού στη μοιρασιά της γης τα αρπάξαμε όλα εμείς
στον ουρανό θα βοσκηθείς, μη χάνεις τις ελπίδες.
Αυτός ο οίκος του θεού αντί για σπίτι του λαού
με όλα τα αίσχη της ντροπής έγινε οίκος ανοχής
μ’ εταίρες κι εταιρίες, μέτοχοι μ’ ευκαιρίες.
ΓΙΑ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΑΦΕΝΤΕΣ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΓΙΝΑΤΕ
ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΔΕ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ
ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΑΣ ΚΑΝΩ
ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΩ
ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΠ’ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΑΠΑΝΩ
ΓΙΑ ΘΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ MERCEDES
ΓΙΑ ΣΤΕΜΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΚΕΦΑΛΕΣ
ΓΙΑ ΧΡΥΣΟΚΕΝΤΗΤΕΣ ΣΤΟΛΕΣ
ΓΙΑ ΞΟΧΙΚΑ ΧΛΙΔΑΤΑ
ΓΙΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΕΥΡΩ
ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΦΕΟΥΔΑΤΑ;
ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΑΣ ΚΑΝΩ
ΤΩΡΑ ΝΑ Μ’ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ
ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΩ
Σφετεριστές και έμποροι, Χριστός θα πει αγάπη και αίμα από το Γολγοθά
δώστε τα όλα στα παιδιά που συντρίβει της μοίρας η ποδιά
δε σας ανήκει τίποτα, παρά ένας χιτώνας
πάρτε το κάπως σοβαρά δώστε τα όλα στα παιδιά
αλλάζει ο αιώνας.
Κι αν στη γιαγιά βουλώσατε το στόμα μ’ αποστούπια
ο ποιητής μου έμαθε «να ξέρεις, σάρκα τρούπια
δεν είν’ τα νιάτα υποταγή, μα δαίμονας που σπάζει τα καλούπια»
Αυτός ο οίκος του θεού αντί για σπίτι του λαού
με όλα τα αίσχη της ντροπής έγινε οίκος ανοχής
μ’ εταίρες κι εταιρίες μέτοχοι μ’ ευκαιρίες.