TO THE ACCIDENTS
OF THE TIME

Μια αγάπη που έτσι τη λέγαμε
μα ήταν μόνο από μένα που ζούσε
σ΄ένα τοίχο γραμμένη με κόκκινο
μια αγάπη που αγάπη ζητούσε

ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΝΑ ΚΡΥΒΩ
ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΑ ΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΜΗ ΦΥΓΟΥΝ
ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ Σ`ΑΔΕΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΕ ΖΗΤΗΣΑ
ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ “Σ`ΑΓΑΠΑΩ” ΨΙΘΥΡΙΖΑ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΟΥ ΒΓΗΚΑ
ΣΑΝ ΤΡΕΛΟΣ Σ`ΑΔΕΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΕ ΖΗΤΗΣΑ
Σ` ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΘΕΟ ΑΝΤΙΜΙΛΗΣΑ
ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΑΓΑΠΗ ΞΕΓΥΜΝΩΣΑ
ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΟΥΘΕΝΑ… ΔΕ ΣΕ ΒΡΗΚΑ

Στα τροχαία του χρόνου κατέληξε
μια Αγάπη που πήγε χαμένη
τελευταία φορά που σ`αγκάλιασα
και το πίστεψα ότι είμαστε… ξένοι