MY LONELINESS,
TELL ME

Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
πες μου εσύ κι όλα εγώ τα κερνάω
βάζω εγώ το ποτό
το τραγούδι εγώ
κι όπου θέλεις ταξίδι σε πάω

Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
σ`έχω τόσο πολύ συνηθίσει
μα η δική σου η σιωπή
κι η δική μου φωνή
στην κορφή της φωτιάς μ’έχουν ρίξει

ΕΙΝ’ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΕΝΟΣ
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΤΡΕΛΟΣ
ΒΟΛΙΚΑ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ
ΒΑΖΩ ΑΣΠΡΑ ΠΑΝΙΑ
ΔΥΟ ΚΟΥΠΙΑ ΕΦΕΔΡΙΚΑ
ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΑ ΕΛΕΝΗ…
ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΠΕΣ
ΤΟΝ CAFÉ ΠΩΣ ΤΟΝ ΘΕΣ
ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΡΥΜΜΕΝΗ

Μοναξιά μου για πες
τον café πώς τον θες
πες μου πόσο η αγάπη θ’αργήσει
μα αν την δεις και φανεί
φώναξέ την να’ρθει
και χαλάλι της να μας χωρίσει.